Spis treści
Jak wygląda dysk w kręgosłupie?
Dysk międzykręgowy, umiejscowiony pomiędzy poszczególnymi kręgami, pełni rolę amortyzatora w kręgosłupie. U dorosłego człowieka występuje ich 23 – odpowiadają one za około jednej czwartej jego całkowitej wysokości. Ich rozmiary są zróżnicowane: od około 4 mm w odcinku szyjnym, po nawet 12 mm w części lędźwiowej. Budowa dysku opiera się na dwóch głównych elementach – jądrze miażdżystym oraz pierścieniu włóknistym. Dzięki swojej budowie i położeniu, dysk chroni kręgosłup przed urazami, zapobiegając bezpośredniemu kontaktowi między kręgami.
Co to jest dysk międzykręgowy?
Dysk międzykręgowy stanowi kluczowy element budowy naszego kręgosłupa, funkcjonując jako łącznik pomiędzy poszczególnymi kręgami. To właśnie dzięki niemu kręgosłup zyskuje zdolność do wykonywania ruchów, umożliwiając nam zginanie się, prostowanie oraz rotację tułowia. Oprócz funkcji ruchowej, dysk pełni rolę amortyzatora, skutecznie minimalizując tarcie między kręgami podczas każdego ruchu. Co więcej, chroni on strukturę kręgów przed potencjalnymi uszkodzeniami mechanicznymi, co jest niezwykle istotne dla zachowania kręgosłupa w dobrej kondycji przez długie lata.
Jaką funkcję pełnią dyski międzykręgowe w naszym organizmie?
Dyski międzykręgowe pełnią kluczową rolę dla zdrowia i funkcjonalności naszego kręgosłupa, umożliwiając nam wykonywanie codziennych ruchów, takich jak skłanianie się czy obracanie tułowiem. Bez nich swoboda poruszania byłaby znacznie ograniczona. Co więcej, te niezwykłe struktury działają niczym amortyzatory, absorbując naciski i obciążenia, które towarzyszą nam każdego dnia. Chronią one delikatne kręgi przed uszkodzeniami, które mogłyby pojawić się podczas nawet najmniejszego ruchu. Dzięki nim ciężar ciała rozkłada się równomiernie, co bezpośrednio wpływa na stabilizację kręgosłupa i pomaga w utrzymaniu prawidłowej postawy. Dyski międzykręgowe nieustannie nas wspierają, umożliwiając komfortowe i bezpieczne poruszanie się.
Jakie są elementy budowy anatomicznej dysku?
Dysk międzykręgowy, kluczowy element kręgosłupa, to skomplikowana struktura składająca się z trzech zasadniczych części, których harmonijna współpraca zapewnia optymalne funkcjonowanie kręgosłupa. Mowa o:
- jądrze miażdżystym,
- pierścieniu włóknistym,
- blaszkach granicznych.
Jądro miażdżyste, umiejscowione w centrum dysku, charakteryzuje się galaretowatą konsystencją, wynikającą z wysokiej zawartości wody, kolagenu i proteoglikanów. Pełni ono rolę amortyzatora, redukując obciążenia działające na kręgosłup. Ponadto, niczym „poduszka hydrauliczna”, umożliwia ruchomość kręgów, pozwalając na zginanie i skręcanie tułowia. Pierścień włóknisty, zbudowany z koncentrycznie ułożonych warstw włókien kolagenowych, otacza i wzmacnia jądro miażdżyste. Zapewnia on dyskowi wytrzymałość, stabilizując jądro i chroniąc je przed przesunięciem. Jego specyficzna budowa czyni go odpornym na rozciąganie i skręcanie. Blaszki graniczne, czyli płytki chrzęstne, zlokalizowane na górnej i dolnej powierzchni dysku, stanowią punkt styku między dyskiem a trzonami kręgów. Łącząc te elementy, umożliwiają odżywianie dysku poprzez transport substancji odżywczych z naczyń krwionośnych trzonów kręgowych. Dodatkowo, zapobiegają one przemieszczaniu się dysku.
Współdziałanie wszystkich składowych dysku międzykręgowego zapewnia kręgosłupowi elastyczność, stabilność oraz ochronę przed urazami. Ich zdrowie i prawidłowe funkcjonowanie są niezwykle istotne dla sprawnego działania kręgosłupa i zapobiegania schorzeniom dysków, takim jak dyskopatia.
Jak działa pierścień włóknisty w krążku międzykręgowym?
Pierścień włóknisty to solidna osłonka otaczająca jądro miażdżyste, znajdująca się na zewnętrznej krawędzi dysku międzykręgowego. Jego kluczową rolą jest utrzymanie jądra we właściwej pozycji, chroniąc przed jego przemieszczeniem oraz deformacją dysku, działając niczym ochronna bariera. Zapewnia on stabilność kręgosłupa i zabezpiecza go przed potencjalnymi urazami.
Podczas codziennych aktywności, takich jak chodzenie, bieganie, czy podnoszenie ciężarów, to właśnie pierścień włóknisty przejmuje na siebie obciążenia oddziałujące na kręgosłup. Dzięki swojej sprężystości, absorbuje on wstrząsy, równomiernie rozkładając nacisk na cały dysk.
Niestety, uszkodzenia pierścienia, wynikające z urazów lub procesów starzenia, mogą prowadzić do jego osłabienia. W konsekwencji może dojść do przepukliny dysku, gdzie jądro miażdżyste wysuwa się, wywierając ucisk na nerwy. To z kolei manifestuje się bólem i innymi nieprzyjemnymi dolegliwościami neurologicznymi.
Na szczęście, stosując odpowiednie środki profilaktyczne, możemy skutecznie zadbać o ochronę pierścienia włóknistego.
Jaką rolę pełni jądro miażdżyste w dysku?
Jądro miażdżyste, centralny punkt dysku międzykręgowego, pełni niezwykle ważną rolę w naszym kręgosłupie. To właśnie ono, dzięki swojej galaretowatej konsystencji, zapewnia:
- amortyzację,
- elastyczność niezbędną do swobodnego poruszania się.
Jego unikalna budowa pozwala na absorbowanie wstrząsów podczas codziennych aktywności, chroniąc kręgi przed potencjalnymi uszkodzeniami i bezpośrednim tarciem. Działa niczym wyrafinowany amortyzator, gwarantując płynność ruchów kręgosłupa. Dodatkowo, jądro miażdżyste dba o równomierne rozłożenie nacisku na poszczególne kręgi. Aby mogło ono prawidłowo spełniać swoje zadanie, kluczowe jest jego odpowiednie nawodnienie. Utrzymanie optymalnego poziomu nawodnienia przekłada się na zachowanie jego właściwości amortyzacyjnych, co ma bezpośredni wpływ na zdrowie i komfort naszego kręgosłupa. Pamiętajmy więc o regularnym piciu wody!
Jakie są przyczyny dyskopatii?
Dyskopatia, choć bolesna, ma z reguły różne, dające się zidentyfikować przyczyny. Wiele czynników może podnosić ryzyko jej pojawienia się, a jednym z najczęstszych są naturalne zmiany postępujące z wiekiem. Inne przyczyny dyskopatii to:
- urazy kręgosłupa, powstałe np. w wyniku wypadku komunikacyjnego,
- przeciążenia wynikające z intensywnego wysiłku fizycznego lub wymagającej pracy,
- nieprawidłowa postawa, taka jak garbienie się lub długotrwałe przebywanie w pozycji siedzącej,
- skrzywienia kręgosłupa, w tym skolioza,
- nadwaga i otyłość, poprzez zwiększenie nacisku na kręgi,
- nieodpowiednia dieta, niedostarczająca wszystkich niezbędnych składników odżywczych,
- palenie tytoniu, mające udowodniony, negatywny wpływ na kondycję krążków międzykręgowych,
- predyspozycje genetyczne, odgrywające istotną rolę w rozwoju choroby,
- niedostateczne nawodnienie organizmu, które może pogorszyć elastyczność krążków,
- długotrwała eksploatacja kręgosłupa, która nieuchronnie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia dyskopatii.
Jakie objawy wskazują na problemy z dyskiem w kręgosłupie?
Problemy z dyskami w kręgosłupie mogą manifestować się na wiele różnych sposobów, a konkretne symptomy zależą od lokalizacji problemu i stopnia uszkodzenia dysku. Zazwyczaj odczuwamy:
- bóle pleców, zwłaszcza w odcinku lędźwiowym lub szyjnym,
- ból promieniujący w kierunku kończyn – na przykład, ból w nodze może wskazywać na rwę kulszową, a ból w ręce na rwę ramienną,
- nieprzyjemne doznania, takie jak drętwienie i mrowienie,
- osłabienie siły mięśni w rękach i nogach,
- napięcie mięśni wzdłuż kręgosłupa.
W cięższych przypadkach mogą wystąpić poważne zmiany neurologiczne i uszkodzenia korzeni nerwowych. Kiedy dysk „wypada”, czyli gdy jego wewnętrzna zawartość wydostaje się poza swoje naturalne granice, dolegliwości bólowe i inne objawy neurologiczne gwałtownie się nasilają. Pamiętajmy, że wszelkie niepokojące objawy neurologiczne wymagają natychmiastowej konsultacji lekarskiej. Nie bagatelizujmy tych sygnałów!
Jak wygląda degeneracja dysku?
Degeneracja dysku to stopniowy proces, w którym jego struktura i funkcje ulegają pogorszeniu. Z biegiem czasu dysk międzykręgowy traci swoją naturalną wilgotność, co skutkuje zmniejszeniem jego wysokości i elastyczności. W konsekwencji, staje się on bardziej podatny na uszkodzenia i mniej skutecznie absorbuje wstrząsy. Dodatkowo, pierścień włóknisty, który otacza galaretowate jądro miażdżyste, z czasem może ulegać osłabieniu i pęknięciom. To z kolei zwiększa ryzyko uwypuklenia lub nawet wystąpienia przepukliny dysku, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Spłaszczenie dysku negatywnie wpływa na biomechanikę kręgosłupa, wywołując dolegliwości bólowe i ograniczając zakres ruchu. Co więcej, osłabiona stabilność kręgosłupa znacząco obniża komfort życia codziennego. Zatem, profilaktyka i dbałość o zdrowie kręgosłupa są kluczowe dla utrzymania dobrej kondycji i sprawności na długie lata.
Jakie czynniki wpływają na degenerację dysków z kręgosłupa?
Na kondycję dysków międzykręgowych oddziałuje szereg czynników, które zasadniczo możemy pogrupować w:
- te związane z naszym trybem życia,
- uwarunkowaniami genetycznymi,
- naturalnym procesem starzenia się organizmu.
Z upływem czasu dyski kręgosłupowe stopniowo tracą swoją zawartość wody i sprężystość, co jest zjawiskiem całkowicie naturalnym. Nie bez znaczenia pozostają także predyspozycje genetyczne, które determinują budowę i wytrzymałość naszych dysków. Urazy kręgosłupa, zarówno te nagłe i poważne, jak i powtarzające się mikrouszkodzenia, na przykład wynikające z charakteru pracy fizycznej, potrafią znacząco przyspieszyć proces degeneracji. Nadmierne obciążenia kręgosłupa, zwłaszcza te wynikające z nieprawidłowego dźwigania ciężarów, są szczególnie niebezpieczne. Niewłaściwa postawa ciała prowadzi do osłabienia mięśni stabilizujących kręgosłup, a brak regularnej aktywności fizycznej sprzyja jego niestabilności i uszkodzeniom. Dodatkowym obciążeniem dla kręgosłupa jest otyłość, która w konsekwencji przyśpiesza proces degeneracji dysków. Niezdrowe nawyki żywieniowe, a zwłaszcza niedobór kluczowych składników odżywczych, utrudniają naturalną regenerację tkanek. Co więcej, palenie tytoniu negatywnie wpływa na ukrwienie dysków, opóźniając proces naprawy ewentualnych uszkodzeń. Przewlekły stres, powodując napięcie mięśni i nadmierny nacisk na kręgosłup, również odbija się na jego kondycji. Warto pamiętać, że niektóre choroby przewlekłe, jak na przykład cukrzyca, mogą bezpośrednio uszkadzać tkanki budujące dyski.
Jakie są metody diagnostyki problemów z krążkiem międzykręgowym?
Aby zdiagnozować problemy z dyskiem międzykręgowym, lekarz najpierw przeprowadza szczegółowy wywiad z pacjentem i wykonuje badanie fizykalne. Następnie, w celu potwierdzenia przypuszczeń i precyzyjnego określenia miejsca uszkodzenia, zleca się badania obrazowe. Do kluczowych badań należą:
- zdjęcie rentgenowskie (RTG): umożliwia ono uwidocznienie zmian zwyrodnieniowych w kręgach i stanowi podstawę diagnostyki,
- rezonans magnetyczny (MRI): to niezwykle precyzyjne badanie pozwalające na ocenę tkanek miękkich, w tym krążków międzykręgowych. Dzięki MRI można wykryć przepukliny, ucisk na nerwy, stany zapalne oraz inne potencjalne problemy w obrębie dysku. Warto podkreślić, że MRI charakteryzuje się większą dokładnością niż RTG w analizie tych struktur,
- tomografia komputerowa (CT): dostarcza bardzo szczegółowych obrazów kości kręgosłupa, stanowiąc cenne uzupełnienie procesu diagnostycznego.
Dodatkowo, w niektórych przypadkach, stosuje się elektromiografię (EMG). Pozwala ona ocenić funkcjonowanie nerwów i zlokalizować uszkodzone korzenie nerwowe. EMG jest szczególnie pomocne w diagnozowaniu zaburzeń neurologicznych.
Jak rozpoznać zmiany zwyrodnieniowe w dyskach międzykręgowych?
Zmiany zwyrodnieniowe w dyskach międzykręgowych mogą dawać o sobie znać na wiele różnych sposobów. Zazwyczaj zaczyna się od przewlekłego bólu pleców, któremu towarzyszy sztywność kręgosłupa i ograniczenie jego ruchomości. Ból ten nierzadko promieniuje do kończyn, powodując drętwienie, mrowienie, a nawet osłabienie siły mięśni. Aby precyzyjnie zdiagnozować problem, kluczowe są badania obrazowe, takie jak:
- zdjęcia rentgenowskie (RTG),
- rezonans magnetyczny (MRI).
RTG pozwala ocenić ustawienie kręgów, zauważyć obniżenie wysokości dysków oraz obecność osteofitów. Z kolei rezonans magnetyczny dostarcza bardziej szczegółowych informacji o strukturze dysku, umożliwiając ocenę jego stopnia odwodnienia i wykrycie ewentualnych przepuklin. Dzięki takiemu kompleksowemu obrazowi, lekarz może postawić trafną diagnozę i zaplanować odpowiednie leczenie.
Jakie są nowoczesne metody leczenia dyskopatii?
Współczesne podejście do leczenia dyskopatii rozgałęzia się na dwa główne nurty: leczenie zachowawcze i interwencję chirurgiczną. Z reguły, w pierwszej kolejności, sięga się po metody nieinwazyjne, obejmujące:
- farmakoterapię,
- fizjoterapię,
- modyfikację dotychczasowego stylu życia.
Farmakoterapia skupia się na redukcji dolegliwości bólowych i ograniczeniu stanu zapalnego, wykorzystując w tym celu zarówno niesteroidowe, jak i steroidowe leki przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. W niektórych sytuacjach lekarze ordynują również preparaty działające rozluźniająco na mięśnie. Niezwykle istotnym elementem terapii jest fizjoterapia, która dzięki technikom manualnym i specjalnie dobranym ćwiczeniom, wzmacnia kręgosłup, poprawiając jego stabilność i jednocześnie łagodząc ból. Kiedy leczenie zachowawcze okazuje się nieskuteczne, a pacjent wciąż zmaga się z intensywnym bólem, osłabieniem mięśni lub zaburzeniami neurologicznymi, rozważa się interwencję operacyjną. Do najczęściej wykonywanych zabiegów należą:
- mikrodiscektomia (polegająca na usunięciu fragmentu dysku, który uciska na nerw),
- mniej inwazyjna endoskopowa discektomia,
- laminektomia (w której usuwa się fragment łuku kręgowego, aby odbarczyć nerw),
- spondylodeza (stabilizująca kręgosłup poprzez połączenie kręgów),
- implantacja sztucznego dysku, która pozwala zachować ruchomość kręgosłupa.
Ostateczny wybór metody operacyjnej jest zawsze podyktowany indywidualnym przypadkiem i ogólnym stanem zdrowia pacjenta.
Jak przebiega rehabilitacja w przypadkach dyskopatii?
Rehabilitacja w przypadku dyskopatii to proces, którego głównym celem jest ulga w bólu oraz przywrócenie pełnej sprawności fizycznej. Obejmuje ona szereg zróżnicowanych ćwiczeń, ukierunkowanych na odzyskanie prawidłowej funkcji kręgosłupa. Przede wszystkim, ćwiczenia te mają na celu poprawę jego ruchomości oraz wzmocnienie mięśni, które zapewniają mu stabilizację. Co więcej, fizjoterapeuci korygują postawę pacjenta i uczą go właściwych wzorców ruchowych. Nie można zapominać o profilaktyce, która odgrywa tutaj równie istotną rolę, zapobiegając nawrotom dolegliwości bólowych i problemów z kręgosłupem.
Jakie metody są wykorzystywane? Skupiamy się na przykład na wzmacnianiu mięśni głębokich kręgosłupa, takich jak mięsień poprzeczny brzucha i mięśnie wielodzielne, które są kluczowe dla jego stabilizacji. Dodatkowo, ćwiczenia rozciągające poprawiają elastyczność i zakres ruchu. Istotną rolę odgrywają również:
- terapia manualna,
- masaż,
- kinesiotaping,
- hydroterapia.
które łagodzą ból i wspierają prawidłowe funkcjonowanie kręgosłupa. Hydroterapia, wykorzystując właściwości wody, redukuje obciążenie kręgosłupa i pomaga rozluźnić mięśnie. Niezwykle ważnym aspektem rehabilitacji jest edukacja pacjenta. Zyskuje on wiedzę na temat ergonomii, prawidłowej postawy ciała oraz bezpiecznych technik wykonywania codziennych czynności. Dzięki kompleksowemu podejściu, fizjoterapia przynosi realną poprawę mobilności i redukcję bólu, co przekłada się na znaczącą poprawę jakości życia pacjenta. To właśnie jest nadrzędnym celem rehabilitacji.
Jak aktywność fizyczna wpływa na zdrowie dysków międzykręgowych?
Aktywność fizyczna oddziałuje na nasze dyski międzykręgowe w dwojaki sposób. Z jednej strony, odpowiednio dobrane i regularne ćwiczenia pomagają wzmocnić mięśnie otaczające kręgosłup. W rezultacie poprawia się jego stabilizacja, a dyski są lepiej odżywione, co jednocześnie zmniejsza napięcie mięśniowe i chroni przed przeciążeniami. Z drugiej strony, nadmierna intensywność lub nieprawidłowa technika wykonywania ćwiczeń może prowadzić do przeciążeń kręgosłupa, co z kolei zwiększa ryzyko urazów i przyspiesza proces zużywania się dysków. Dlatego tak ważny jest umiar, właściwa technika oraz dopasowanie rodzaju aktywności do własnych możliwości.
Przykładowo, ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha i pleców stabilizują kręgosłup, redukując w ten sposób ryzyko ewentualnych kontuzji. Dodatkowo, ćwiczenia rozciągające zwiększają elastyczność i zakres ruchu, jednocześnie obniżając napięcie w dyskach. Kluczowe jest również unikanie podnoszenia ciężarów przy użyciu niewłaściwej techniki, które może doprowadzić do szkodliwych przeciążeń i uszkodzeń. Pamiętajmy, że zachowanie równowagi pomiędzy aktywnością a regeneracją stanowi fundament profilaktyki w walce z bólem kręgosłupa. Systematyczne i umiarkowane ćwiczenia, dostosowane indywidualnie do naszych potrzeb, stanowią cenne wsparcie dla zdrowia naszych dysków.
Jakie techniki pomagają w stabilizacji kręgosłupa?
Techniki stabilizacji kręgosłupa to szereg ćwiczeń i działań, które mają za zadanie wzmocnić Twoje mięśnie posturalne, czyli te, które dbają o prawidłową postawę i chronią Twój kręgosłup przed urazami. Skupiają się one przede wszystkim na aktywacji mięśnia poprzecznego brzucha oraz mięśnia wielodzielnego. Poprzez ich wzmocnienie tworzy się naturalny „gorset”, który zapewnia kręgosłupowi solidne wsparcie. Samo wzmacnianie to jednak nie wszystko. Równie istotne są ćwiczenia równoważne, które poprawiają Twoją koordynację i umiejętność utrzymania stabilnej pozycji w różnych sytuacjach. Pomocne mogą być również techniki manualne, takie jak mobilizacje wykonywane przez fizjoterapeutę. One pomagają przywrócić prawidłową ruchomość w stawach i zmniejszyć dolegliwości bólowe. W sytuacjach, gdy ból jest szczególnie ostry, ulgę może przynieść pas lędźwiowy. Należy jednak pamiętać, że jego długotrwałe noszenie może osłabić mięśnie, dlatego korzystaj z niego tylko zgodnie z zaleceniami specjalisty. Nie zapominajmy też o edukacji! Ergonomia pracy i codzienne nawyki mają ogromny wpływ na stan naszego kręgosłupa. Staraj się unikać przeciążeń i zwracaj uwagę na swoją postawę zarówno podczas siedzenia, jak i podnoszenia ciężkich przedmiotów.
Regularna aktywność fizyczna, obejmująca zarówno ćwiczenia wzmacniające, jak i rozciągające, jest kluczem do profilaktyki problemów z kręgosłupem. Pływanie i joga to doskonałe przykłady aktywności, które mogą Ci w tym pomóc.
Co powinno się wiedzieć o profilaktyce bólu kręgosłupa?
Zapobieganie bólom kręgosłupa to kompleksowe podejście, mające na celu jego ochronę i stabilizację. Ale jak konkretnie możemy o niego dbać? Oto kilka kluczowych wskazówek:
- dbaj o prawidłową postawę ciała. Niezależnie od tego, czy siedzisz, stoisz, czy się poruszasz, staraj się zachowywać wyprostowaną sylwetkę,
- ważna jest regularna aktywność fizyczna. Ćwiczenia nie tylko wzmacniają mięśnie podtrzymujące kręgosłup i brzuch, ale również poprawiają ogólną kondycję. Rozważ ćwiczenia aerobowe, pływanie lub jogę – wybierz to, co sprawia ci przyjemność,
- nie zapominaj o odpowiedniej ergonomii w miejscu pracy. Dostosuj wysokość biurka, wybierz krzesło z odpowiednim podparciem dla lędźwi i ustaw monitor na poziomie wzroku. Te drobne zmiany mogą zdziałać cuda,
- pamiętaj również o tym, aby unikać długotrwałego siedzenia. Rób krótkie przerwy co 30-60 minut, wstań, porozciągaj się – to naprawdę robi różnicę,
- podnosząc ciężary, zawsze pamiętaj o prawidłowej technice. Uginaj kolana, utrzymuj prosty kręgosłup i trzymaj ciężar blisko ciała. Bezpieczeństwo ponad wszystko!,
- utrzymywanie prawidłowej masy ciała również odgrywa istotną rolę, ponieważ nadwaga znacząco obciąża kręgosłup. Zrzucenie kilku kilogramów może przynieść odczuwalną ulgę,
- ważnym aspektem jest także zbilansowana dieta, bogata w witaminy i minerały, które wspierają zdrowie kości i mięśni,
- staraj się również redukować stres, który negatywnie wpływa na napięcie mięśniowe. Spróbuj medytacji, technik relaksacyjnych lub głębokiego oddychania – znajdź sposób, który najbardziej ci odpowiada,
- nie zapominaj o odpowiedniej ilości snu i odpoczynku. Regeneracja jest kluczowa dla zdrowia kręgosłupa. Zadbaj o to, aby organizm miał wystarczająco dużo czasu na regenerację,
- dodatkowo, wzmacnianie mięśni głębokich tułowia jest niezwykle ważne, ponieważ to one stabilizują kręgosłup i zapewniają mu odpowiednie wsparcie. Regularne ćwiczenia w tym zakresie przyniosą wymierne korzyści.
Zapobieganie bólom kręgosłupa to przede wszystkim eliminacja czynników ryzyka, takich jak niezdrowa dieta, brak aktywności fizycznej oraz nieergonomiczne środowisko pracy. Działania te chronią przed zmianami zwyrodnieniowymi i w rezultacie zmniejszają ryzyko wystąpienia bólu.
Co to jest wypadnięcie dysku i jakie są jego skutki?
Przepuklina krążka międzykręgowego, potocznie nazywana wypadnięciem dysku, powstaje, gdy elastyczne jądro miażdżyste, znajdujące się wewnątrz dysku, wydostaje się poza jego strukturę. Zazwyczaj jest to konsekwencja nagłego urazu, przeciążenia kręgosłupa lub stopniowych zmian degeneracyjnych związanych z wiekiem. Powstały ucisk na nerwy może wywoływać szereg nieprzyjemnych dolegliwości. Jakie symptomy powinny wzbudzić Twój niepokój?
- silny ból w dolnej części pleców,
- ból promieniujący wzdłuż nogi, określany jako rwa kulszowa, lub wzdłuż ręki, czyli rwa ramienna,
- nieprzyjemne drętwienie,
- uczucie mrowienia w kończynach,
- osłabienie siły mięśniowej,
- poważniejsze problemy z kontrolą pęcherza moczowego lub wypróżnianiem (rzadko).
Sposób leczenia przepukliny dyskowej jest uzależniony od intensywności odczuwanych objawów oraz stopnia zaawansowania zmian w obrębie kręgosłupa. W łagodniejszych przypadkach skuteczne okazują się być metody zachowawcze, takie jak farmakoterapia i odpowiednio dobrana rehabilitacja. Niemniej jednak, w sytuacjach bardziej skomplikowanych, interwencja chirurgiczna staje się nieunikniona.